معرفی ۱۱ آبشار کشور در کتاب «۱۰۰ مسیر طبیعت‌گردی ایران»
تاریخ انتشار: ۱۷ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۶۲۵۵۳
به گزارش ایران آنلاین، کتاب «۱۰۰مسیر طبیعت گردی ایران»، مشخصات، مختصات جغرافیایی و مسیر یازده آبشار شناخته شده ایران را با نوشته‌های کوتاه و پرمایه، تصاویری چشم‌نواز و کمتر دیده شده برای علاقه‌مندان به سفر و گردشگری در دل طبیعت، توضیح می‌دهد.
یکی از ضرورت‌های سفر و گردشگری مطالعه درباره مقصد سفر است، دریافت اطلاعات و آگاهی از مسیر و مقصد از منابع مختلف امکان‌پذیر است، جست‌وجوی اینترنتی، گفت‌وگو با افرادی که تجربه سفر به آن مقاصد را داشته اند و مطالعه کتاب.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
کتاب ۱۰۰مسیر طبیعت گردی ایران نوشته پرویز شجاعی پارسا (سال ۱۴۰۱ / نشر اگر) علاوه بر معرفی قله‌ها، آبشارها، دریاچه‌ها، تالاب‌ها و گنبدهای نمکی، درباره رکاب‌زنی، پیمایش ، دره‌نوردی، بیراهه‌گردی (آفرود) و مسیرهای اصلی و فرعی این جاذبه‌ها توضیحاتی را به علاقه‌مندان به گرشگری در طبیعت ارائه کرده است که به گفته او « حاصل پانزده سال سفر، تجربه، نکته‌برداری، پژوهش و عکاسی در کوه‌ها، بیابان‌ها، کویرها، جنگل‌ها، رودخانه‌ها، دره‌های استان‌های مختلف ایران در قالب گشت‌های شناسایی و تحقیقاتی است»
شجاعی پارسا در مقدمه این کتاب می‌نویسد: «گردشگر در طبیعت مستلزم احترام به آن است، یادگیری و توجه به نکات فنی و علمی که از صدمه رساندن به طبیعت جلوگیری می‌کند برای هر گردشگر و علاقه‌مند به طبیعت واجب است. بدون شک ایران زیبا، مسیرها و مقصدهای پرشماری دارد که مجال پرداختن به همه آنها در این کتاب میسر نیست، اما امیدوارم بتوانیم در آینده نزدیک و در کتاب‌های دیگر قدم‌های بهتر و شایسته‌تر برداریم.
راهنمای گردشگری در طبیعت به علاقه‌مندان یادآوری کرده است که به همراه داشتن ابزارهای مسیریابی همچون قطب نما، GPS و در صورت نیاز استفاده از اطلاعات مربی فنی یا راهنمای محلی در بسیاری از سفرها لازم است و باید برای آن آمادگی داشته باشید، همچنین آگاهی فنی و به همراه داشتن تجهیزات و امکانات لازم برای هر نوع سفر اصل مهمی است که بدون آن هیچ سفری در طبیعت امکان‌پذیر نیست.
یک از جاذبه‌های دیدنی طبیعت آبشارها هستند که در کتاب ۱۰۰مسیر طبیعت گردی ایران، یازده آبشار زیبای ایران را معرفی و مسیرها و انواع آن، ویژگی‌ها، ارتفاع و عرض، نزدیکترین شهر و روستا به آن حتی وسیله نقلیه‌ای را که برای رسیدن به آن مورد نیاز است، تشریح کرده است.
آبشار وارک
آبشار دو قلوی وارک در ارتفاع ۱۴۳۲ متر، یکی از آبشارهای زیبا با طبیعتی بی‌نظیر در استان لرستان است؛ این آبشار از یک صخره در ارتفاعات بالاتر جریان پیدا کرده پس از ۱۵متر از صخره دوم جاری شده و به صورت دو قلو فرو می ریزد و در نهایت به سوی رودخانه جاری می‌شود.
برای رسیدن به این آبشار باید از خرم آباد در ۱۲ کیلومتری آبشار نوژیان ، وارد جاده ای در سمت شوید که تابلوی آبشار در ابتدای آن دیده می شود. این جاده با مسافتی حدود ۸ کیلومتر شما را تاروستای وارک هدایت می کند. در ابتدای پیمایش باید ۸۰ کیلومتر ارتفاع کم کنید تا به رودخانه برسید. با عبور از رودخانه وارد دره‌ای می شوید که رو به روی روستای وارک واقع شده است و پس از ۱۰ دقیقه به آبشار زیبای وارک خواهید رسید.
آبشار وُروار
آبشار وُروار در ۸۳ کیلومتری شرق جیرفت در استان کرمان با ارتفاع ۱۷۴ متر یکی از بلندترین آبشارهای ایران و حتی خاورمیانه است که از چشمه ساران و ذوب برف های قله علم شاه بلندترین قله رشته کوه جبال‌بارز سرچشمه می‌گیرد.
برای رسیدن به این آبشار باید از جیرفت به سمت کهنوج بروید و از روستاهای باقرآباد، عباس آباد، پشت کوه، دوساری و رودفرق عبور کنید. از جاده خاکی سه کیلومتر دیگر را می‌توانید با خودرو تا ارتفاع ۱۵۷۰متر ادامه دهید و اما از این جای مسیر به سمت آبشار را باید پیاده طی کنید مسیر به سمت آبشار پاکوب مناسبی ندارد و سنگلاخ است و چندین بار نیز باید از عرض رودخانه گذر کنید. بعد از حدود ۸ کیلومتر و در ارتفاع ۲۲۵۰ متر به آبشار بلند و شگفت‌انگیز وروار خواهید رسید که آب زلال و پرقدرتش از دل سنگ‌های سخت به پایین دست جاری شده و طبیعت زیبایی را پدید آورده است.
آبشار چکان
آبشان چکان یکی از آبشارهای استان لرستان است که با ارتفاع حدود ۳۰ متر و عرض ۱۰ متر در میان کوه‌های لرستان عرض‌اندام می‌کند. برای رسیدن به این آبشار می‌توانید از جاده شول‌آباد به سپیددشت که میان دو شهر الیگودرز و خرم‌آباد است، استفاده کنید. در نزدیکی شول‌آباد در فاصله دو روستای سربیشه و نصرآباد وارد جاده خاکی به نام بهارکار شوید و مسافت پنج کیلومتر را با خودرو طی کنید تا به ابتدای مسیر در ارتفاع ۲۰۲۰ متر برسید. مسافتی حدود ۲ کیلومتر با شیب تند را تا کنار آبشار باید طی کنید که باید آهسته و پیوسته تا کنار این آبشار حیرت‌آور صعود کنید.
آب خروجی این آبشار از دل غاری مشرف به زمین‌های زراعی با فشار خیلی زیاد به بیرون فوران می‌کند که بسیار شگفت‌انگیز است و در نهایت به سمت رودخانه چکان جاری می‌شود که به دلیل خروج پر فشار آب صدای ریزش آب تا ده‌ها متر دورتر داخل دره طنین‌انداز می‌شود.
آبشار کُرودی‌کُن
آبشار کرودی‌کن با حجم آب بسیار بالا یکی از بزرگترین آبشارهای ایران است که در استان چهارمحال و بختیاری واقع شده است، نام این آبشار در زبان محلی به معنی مِه‌دود مانند است. برای رسیدن به این آبشار باید از شهر بروجن به سمت گندمان و روستای وستگان حرکت کنید حتما با یک راهنمای محلی مسیر ۹کیلومتری را تا کنار آبشار طی کنید. همچنین پیمایش به دلیل مسیرهای سنگی صخره‌ای و سنگلاخ به آمادگی جسمانی بالایی احتیاج دارد. در مجموع باید حدود هزار متر به داخل دره ای عمیق فرو بروید و سپس همین مسیر را با شیبی تند بازگردید.
در ایتدا از درون صخره‌ای غار مانند فوران می کند و پس از تشکیل آبشار اول و برخورد باتخته سنگ‌ها مجددا به دره پایین دست ریزش می کند و آبشار دوم را شکل می‌دهد. فشار آب باعث ایجاد باد شده و آب را به صورت پودر به اطراف می‌پراکند که منظره‌ای جذاب است.
آبشارهای شِوی
آبشارهای شوی که سه آبشار جدا از هم هستند در مرز استان های خوزستان و لرستان واقع شده اند و هر کدام از این آبشارها زیبایی خاص خود را دارند. این آبشارها که از از چشمه ساران متعددی سرچشمه می‌گیرند در نهایت با عبور از پیج و خم‌های طولانی کوهستان زاگرس به رودخانه دز ملحق می‌شوند.
با احداث جاده خاکی در مسیر طولانی جاده شهیون به سرتنگه دسترسی به آبشارهای شوی بسیار آسان شده است و با سه کیلومتر کوه پیمایی می‌توانید از سه آبشار جذاب شوی دیدن کنید. ارتفاع آبشار اول حدود ۱۰ متر است و از داخل صخره‌ای به پایین جاری می‌شود. آبشار دوم با ۴۰ متر ارتفاع به داخل حضوچه های فیروزه‌ای رنگ جاری می‌شود و آبشار سوم شوی که بزرگترین آبشار این مجموعه است با ۹۰ متر ارتفاع و ۷۰ متر عرض یکی از زیباترین آبشارهای بزرگ ایران محسوب می‌شود. اسفند و فروردین بهترین زمان بازدید از این منطقه است.
آبشار زردلیمه
آبشار زردلیمه در استان چهار محال و بختیاری به دلیل وسعت عرضی حدود ۸۰ متر در ایران منحصر به فرد است آب گوارای این آبشار با شکوه که از دل تخته سنگ‌ها بیرون می‌جهد و پس از پیمودن ۱۰۰ متر با ارتفاع ۵۰ متر به پایین‌دست می‌ریزد. مسیری که باید پیمایش شود همراه با پستی و بلندی‌های زیاد و شیب‌های تند است.
برای رسیدن به ابتدای این مسیر باید از شهرکرد به سمت شهر اردل حرکت کنید و پس از عبور از روستای لوشتر، از یک جاده خاکی تا تعاونی عشایری برانید. از این نقطه بیش از ۹۰۰متر ارتفاع کم کنید تا به این آبشار با شکوه که با درختان بلوط احاطه شده است، برسید. اگر به سوی روستای گزستان حرکت کنید در میان راه پل خداآفرین را می‌بینید.
آبشار ریژاو
آبشار سه طبقه پیران به زبان کردی ریژاو (به معنی سر زیر آب)، با ۱۵۰متر ارتفاع در استان کرمانشاه یکی از بلندترین آبشارهای ایران است که می‌توانید از بالا دست و پایین دست به تماشای آن نشست، روستای پیران در پایین دست و روستای ژالکه در بالادست.
برای رسیدن به این آبشار باید از شهر سرپل ذهاب به روستای پیران بروید و از یک جاده خاکی سه کیلومتر تا محل پارک خودروها ادامه دهید. سپس پیاده‌روی آغاز کنید و حدود یک کیلومتر تا کنار آبشار طی کنیدد در نهایت می‌توانید عظمت آبشار را از پایین دست مشاهده کنید که آب با فشار به حوضچه زیر آبشار وارد می‌شود.
برای مشاهده این آبشار از بالادست باید در کیلومتر ۲۶ جاده کرند غرب به سرپل ذهاب به سمت راست بروید و بعد از ۱۱ کیلومتر وارد روستای ژالگه شوید و از این روستا به راحتی می توانید دورنما و منظره فوق‌العاده را از بالای آبشار ریژاو را تماشا کنید.
آبشار کمردوغ
آبشار کمردوغ یکی از آبشارهای کمترشناخته شده ایران در استان کهگیلویه و بویر احمد است که با ارتفاعی حدود ۱۰۰ متر و عرض ۶۰ متر در دل کوهستان زاگرس و جنگل های بلوط یکی از آبشارهای زیبا ودیدنی ایران به حساب می آید.
برای دیدن این آبشار باید از شهر دهدشت و از جاده چرام به سمت قلعه رئیسی بروید، از آنجا وارد جاده دیشموک شوید تا به روستای کمردوغ برسید. برای رسیدن به این آبشار دو راه وجود دارد، مسیر روستای کمردوغ شما را به بالای آبشار می‌رساند و راه دیگر که احمد ناصری نام دارد به آن سوی دره و رو به روی آبشار کمر دوغ می‌رسد که برای تماشای نمای کامل آبشار مناسب‌تر است و باید دو کیلومتر قبل از رسیدن به روستای کمردوغ وارد جاده خاکی سمت راست شوید.
آبشار لَندی
آبشار لَندی در استان چهار محال و بختیاری با ارتفاع ۴۰ متر از زیباترین آبشارهای طبیعی ایران است که فشار آب خروجی از دل سنگ‌ها باعث شده این آبشار بسیار با شکوه جلوه کند. برای رسیدن به این آبشار باید از شهر لردگان وارد جاده دهدز شوید و با گذر از کنار دریاجه سد کارون ۴ و پا آهنی زیبای آن که بر روی دریاچه ساخته شده به سمت روستای شلیل‌علیا راهی شوید.
سپس باید مسافت ۲۰ کیلومتر را در پیچ و خم جاده شلیل علیا به سمت روستای لندی طی کنید که آخرین روستا در این جاده است. از این روستا بهترین مسیر برای رسیدن به کنار آبشار پیمودن مسافت ۵ کیلومتری و ورود به دره‌ای در سمت راست روستا است و در نهایت شما را به سرچشمه آب خروجی از کوهستان و بالای آبشار می‌رساند.
آبشارهای دره آتشگاه
آبشارهای دره آتشگاه که در ۴۰ کیلومتری شهر لردگان در استان چهارمحال و بختیاری واقع شده‌اند. وجود پنج آبشار با ارتفاع‌ها و شکل‌های متنوع که از صخره ای سنگی،آهکی و گچی سرازیر می شوند به زیبایی این دره افزوده است.
برای رسیدن به این دره باید از شهر لردگان به روستای آتشگاه برسید و پس از پارک خودرو به سمت دره آتشگاه شروع به پیمایش کنید. این دره سه کیلومتر طول دارد و پس از ۳۰ دقیقه به اولین آبشار در نزدیکی روستای آتشگاه در ارتفاع ۱۳۲۲ متری خواهید رسید. تقریبا در هر ۳۰ دقیقه به یک آبشار خواهید رسید البته هر چه جلوتر می‌روید مسیر سخت‌تر می‌شود و باید آهسته و با احتیاط از سنگ‌ها و صخره‌ها بالا بروید.
در نهایت به آخرین آبشار در ارتفاع ۲۱۶۰ متری می رسید که آبشاری مرتفع و طبقاتی است و برای رسیدن به آن بهتر است یکراهنمای محلی و یک طناب حمایت داشته باشید.
آبشار شیوند به تنگه قاسمی
آبشار شیوند به تنگه قاسمی دو جاذبه طبیعی در محدوده روستای شیوند در استان خوزستان هستند. بای بازدید از این آبشار باید از سمت شهر ایذه با دهدِز به سمت اسکله رکعت بروید. اگر با خودرو شخصی هستید می‌توانید برای عبور از دریاچه سد کارون ۳ با استفاده از شناورهای خودروبر حدود ۱۵ کیلومتر را در مدت یک ساعت و ۳۰ دقیقه به سمت اسکله روستای شیوند قایق‌سواری کنید. اگر قصد دارید از تنگه قاسمی که نرسیده به روستا با دیواره‌های بلند جلب توجه می‌کند دیدن کنید؛ پیشنهاد می‌شود از قایق‌های تندرو استفاده کنید.
پس از رسیدن به روستای شیوند مسیر پیمایش به سمت آبشار شروع می‌شود باید ۵ کیلومتر پیاده‌روی کنید تا به آبشار بلند شیوند با ارتفاع ۵۰ متر برسید. این آبشار از میان صخره‌های کوهستان مُنگشت عبور می‌کند و دیواره‌های بلند خزه بسته اطراف آبشار نمای زیبایی به آن بخشیده است.
آرش نورآقایی راهنمای گردشگری و مدیرمسئول فصل‌نامه میراث‌فرهنگی و گردشگری گیلگمش در یادداشتی در این کتاب به این نکته اشاره کرده است که « یکی از گونه‌های مهم گردشگری در سرزمین ایران، طبیعت‌گردی است که همواره یا به آن کم‌اعتنا بوده‌ایم، یا اگر به آن توجه کرده‌ایم، مناسب و درخور نبوده است. مواجهه با طبیعت و استفاده از مواهب گردشگری در طول سال‌هایی که در این عرصه فعالیت داشته‌ام دچار لکنت، سوءتفاهم و همراه با چالش بوده است. اگر در زمینه محتوا دستمان پر نیست و اگر محتوای گردشگری کم‌یاب است، باید گفت محتوای طبیعت‌گردی نایاب است. همین نایاب بودن است که که اهمیت نگارش کتاب ۱۰۰مسیر طبیعت گردی ایران نوشته پرویز شجاعی پارسا را به ما گوشزد می‌کند.
چاپ اول کتاب «۱۰۰مسیر طبیعت گردی ایران» در ۸ فصل و راهنمای استفاده از کتاب در ۱۲۹ صفحه در بهار ۱۴۰۱ توسط نشر «اگر» منتشر و روانه بازار شده است.
انتهای پیام/
منبع: ایران آنلاین
کلیدواژه: مسیر طبیعت گردی ایران یکی از آبشارهای خواهید رسید جاری می شود متر ارتفاع سه کیلومتر کنار آبشار پایین دست وارد جاده جاده خاکی کتاب ۱۰۰ آبشار دو واقع شده تا کنار طی کنید سنگ ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۶۲۵۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بحران ادبیات داریم
مریم حسینیان با تأکید بر اینکه بحران ادبیات داریم، می‌گوید: مسئله نقد ادبی، کارگاه‌های ادبی و خاموش‌شدن چراغ جایزه‌های معتبر را از دلایلی می‌دانم که در فضای ادبی ما بحران، ایجاد کرده و این تقصیر مخاطب نیست.
این نویسنده در گفت‌وگو با ایسنا درباره مسئله مخاطب اظهار کرد: در واقع بحران ادبی است که سبب ریزش مخاطب می‌شود یا باعث می‌شود مخاطب سخت سراغ خواندن کارهای جدید برود؛ نباید همیشه توپ را در زمین مخاطب بیندازیم. به نظرم مخاطب خیلی باهوش است.
او با اشاره به تغییرات سیستم اطلاع‌رسانی و معرفی کتاب، گفت: زمانی رسانه‌های معتبری چون مجلات ادبی و مطبوعات و خبرگزاری‌ها که منابع محدود و مشخصی بودند به مخاطب برای انتخاب کتاب کمک می‌کردند و تکلیف مخاطب روشن بود؛ اما حالا هر کسی می‌تواند یک رسانه برای پیشنهاد کتاب باشد که این موضوع به سردرگمی مخاطب منجر می‌شود. همچنین با رشد ناشران خصوصی تعداد عنوان‌های کتاب افزایش پیدا کرده است و ما با دریایی از انواع کتاب‌ها با ژانرهای مختلف مواجه هستیم و نمی‌دانیم کدام را انتخاب کنیم.
حسینیان خاطرنشان کرد: در یک دهه گذشته کثرت کارگاه‌های آموزشی به ادبیات آسیب‌زده است؛ در واقع این موضوع باعث شده نویسندگان جدید با رزومه پروپیمان نداشته باشیم. از هر کارگاهی که در تهران یا شهرستان برگزار می‌شود، دو یا سه نفر کتاب منتشر می‌کنند، در واقع بحران ادبی دقیقاً اینجاست.
او ادامه داد: زمانی که برای انتشار کتاب سخت‌گیری خاصی وجود نداشته باشد و فردی که دوسه سال است شروع به نوشتن کرده با فیلتر کارگاهی که از آن بیرون‌آمده رمان یا مجموعه داستانی می‌نویسد و ناشران نیز کارشناسی سخت‌گیرانه‌ای در ادبیات داستانی نداشته باشند، این موضوع‌ها باعث می‌شود کتاب درجه یک مخصوصاً در ادبیات داستانی نداشته باشیم. در این سال‌ها عنوان‌های گردن‌کلفت نداشتیم.
این داستان‌نویس یادآور شد: در این سال‌ها بحث معرفی کتاب پررنگ بوده؛ اما بحث نقد ادبی کم‌رنگ شده است. مخصوصاً بعد از دوره کرونا و رشد فضای مجازی، هر کسی در صفحه خود کتابی را مطابق سلیقه شخصی‌اش معرفی می‌کند و معیارهایی که قبلاً برای معرفی کتاب وجود داشت، دیگر وجود ندارد. همچنین خاموش‌شدن چراغ جایزه‌های ادبی معتبر نیز در بحران ادبیات مؤثر بوده است؛ به‌هرحال کتاب‌ها از چند مسیر داوری عبور می‌کردند که همه این‌ها فروکش کرده است.
او با بیان اینکه باتوجه‌به قیمت بالا کتاب، کتاب کالای تجملی محسوب می‌شود، گفت: قبلاً مخاطب سه عنوان کتاب که اسمش را شنیده بود می‌خرید و شاید از دوتایش خوشش می‌آمد؛ اما حالا فیلتر مخاطب باتوجه‌به قیمت بالای کتاب، مقداری دقیق‌تر شده و می‌خواهد کتابی را بخرد که مطمئن باشد کتاب خوبی است. در سال‌های اخیر منابع کمک به مخاطب برای انتخاب کتاب، کمتر شده است و به همین دلیل ریزش مخاطب را داشتیم.
حسینیان خاطرنشان کرد: در طول چند سال گذشته عنوان‌های متعدد در ادبیات داستانی دارد منتشر می‌شود اما کتاب‌ها کم‌فروغ هستند. البته این موضوع به نسل‌های مختلف داستان‌نویسی نیز بر می‌گردد و قرار نیست یک جمعیت چند هزارنفره همه نویسنده باشند، از میان آنها شاید ۱۰ نویسنده ماندگار باقی بماند. الان ما با این مسئله مواجه هستیم که به نظرم بحران قابل تأملی است و نامش را بحران ادبیات می‌گذارم و همین باعث می‌شود احساس کنیم بحران مخاطب داریم.
او درباره اینکه گاه این‌طور برداشت می‌شود که نویسنده برای مخاطبان خاصی می‌نویسد و به مخاطب وسیع فکر نمی‌کند، جایگاه مخاطب نیز اظهار کرد: همان‌طور که ادبیات سطح‌بندی شده است، مخاطب نیز سطح‌بندی می‌شود. هر کتابی برای هر مخاطبی نوشته نمی‌شود. ما سبک‌های مختلف نوشتن داریم؛ مخاطبی که کتاب رئالیستی دوست دارد، کتاب رئالیسم جادویی و فانتزی دوست ندارد؛ زیرا مخاطب این اثر نیست. این موضوع نه به معنای پایین‌بودن سطح مخاطب است نه ضعیف‌بودن اثر.
نویسنده «بهار برایم کاموا بیاور» و «ما اینجا داریم می‌میریم» ادامه داد: گاه منِ مخاطب از ناداستان اطلاعی ندارم و زمانی که یک ناداستان می‌خوانم شاید درک درستی از آن نداشته باشم و بگویم کتاب بدی بود. یا ممکن است مخاطبِ ادبیات عامه‌پسند بودم و بعد کتابی از یک نویسنده صاحب‌نام بخوانم و ناگهان با جهانی مواجه شوم که تابه‌حال با آن مواجه نبودم. برخی از نویسنده‌ها سبک خاصی دارند و نمی‌شود گفت نویسنده به مخاطب توجه ندارد. شخصاً این را قبول ندارم و به نظرم در هر ژانر از نویسنده اثر قابل تأملی خلق کند، اثر حتماً خوانده می‌شود.
این داستان‌نویس خاطرنشان کرد: به‌شدت معتقدم اثر خوب هنوز هم سینه‌به‌سینه و از طریق خود مخاطب کشف می‌شود. اگر کار قابل‌تأمل باشد، فرق نمی‌کند از یک کارگاه ادبی بیرون بیاید یا اتاق شخصی یک نویسنده حرفه‌ای، خوانده می‌شود. گاه در کارگاه‌ها اثر شگفت‌انگیزی نوشته می‌شود که نشان می‌دهد نویسنده خوبی است؛ اما نویسنده حرفه‌ای هم داریم که کتاب چهارم و پنجمشان کم‌رمق و اثر ضعیفی است. اگر اثر ضعیف باشد مخاطب درک می‌کند. هر ژانر مخاطب خود را دارد و اگر خوب باشد، حتماً دیده می‌شود.
مریم حسینیان ارتباط خود با مخاطب را عالی می‌داند و با بیان اینکه صفحات مجازی‌اش کاملاً خصوصی است، گفت: در دوران کرونا دو کتاب «بانو گوزن» و «نئوهاوکینگ‌ها» منتشر کردم، دو کتاب با دو سبک متفاوت؛ خب دو سال است درگیر بیماری بودم و «نئوهاوکینگ‌ها» هم روایت این بیماری‌ام است و در این دو سال نمی‌توانستم در جلسه‌ای حضور فیزیکی داشته باشم و همه ارتباط‌هایم مجازی بود و ارتباط خوبی با مخاطبان خود گرفتم. من برای همه مخاطبانم احترام قائلم و جز نویسنده‌هایی هستم که پاسخ تمامی پیام‌ها را می‌دهم. واکنش مخاطبانم برایم مهم است. برایم مهم است که مخاطبانم درباره کتاب‌هایم چه نظری دارند و از جمع‌بندی نظرها استفاده کرده‌ام.
انتهای پیام
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند